ویتامین ها از عوامل اساسی رشد، نمو و سوخت و ساز بدن به شمار می روند و نقش جدی در تعادل غذایی و حفظ سلامت بدن دارند.
نیاز روزانه به ویتامین ها بسته به طبیعت و خصوصیات هر شخص متغییر است. برای مثال هر چه جثه بزرگتر باشد، ویتامین مورد نیاز او بیشتر است. افراد در حال رشد معمولا نیاز به مقدار بیشتری ویتامین نسبت به سایر افراد دارند. هنگامی که شخصی کار عضلانی انجام می دهد، مقدار ویتامین مورد نیاز بدن افزایش می یابد. در بیماری و تب نیز معمولا نیاز به ویتامین افزایش می یابد.
به طور کلی ویتامین ها به دو دسته ویتامین های محلول در آب(ویتامین های گروه B، اسید فولیک، ویتامین C) و ویتامین های محلول در چربی(ویتامین های D,E,K,A) تقسیم می شوند.
محدودیت مصرف برای ویتامین های محلول در چربی بسیار مهم تر از ویتامین های محلول در آب است. زیرا ویتامین محلول در چربی اگر از حد مورد نیاز فراتر روند، در بدن رسوب میکنند. اما ویتامین های محلول در آب همان طور که از نامشان پیداست، محلول در آب هستند و به راحتی از بدن دفع می شوند.
اما این سوال مطرح می شود که آیا ویتامین های محلول در آب، را می توان به هر میزانی مصرف کرد؟ آیا دوز تجمعی برای این ویتامین ها تعریف نشده است؟ با سلامت نسیم همراه باشید تا در این مقاله به بررسی این موضوع بپردازیم که آیا مصرف بی رویه ویتامین C، عوارضی را در پی خواهد داشت؟
پیشنهاد مطالعه:3 مشکل رایج برای پوست و راهکار پیشگیری از آن
عوارض مصرف بیش از حد ویتامین سی بر بدن چیست؟
ویتامین C در ساخت کارنیتین(Carnitine)، هورمون ها، آمینواسید ها (واحد های ساختاری پروتئین) و کلاژن نقش به سزایی را ایفا می کند. این ویتامین برای سلامت استخوان و عروق خونی و ترمیم زخم و تسریع بهبود سوختگی ضروری است.
ویتامین C همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان برای ممانعت از فعالیت رادیکال های آزاد اهمیت دارد. تقویت سیستم ایمنی و تسریع جذب آهن از دیگر شگفتی های این ویتامین محلول در آب است.
اما باید بدانیم که حداکثر میزان مصرف ویتامین C در روز 2000 میلی گرم می باشد. مصرف بیش از 2 گرم ویتامین C در روز می تواند باعث موارد زیر شود:
- حالت تهوع و اسهال
- تداخل در تعادل بین آنتی اکسیدان- پرواکسیدان
- افزایش آهن بدن در بیماران تالاسمی و بیماران مبتلا به هماکروماتوز
گزارشاتی از تجویز روزانه تا 10 گرم از این ویتامین وجود دارد که دارای فواید اثبات نشده ای مانند جلوگیری یا کوتاه کردن دوره های عفونت های ویروسی، کاهش یا برعکس کردن روند رشد سلول های سرطانی و کاهش روند سخت شدن عروق(آترواسکلروز) می باشد.
البته که این میزان از مصرف ویتامین C باعث اسیدی شدن ادرار، تهوع و اسهال می شود و همچنین باعث مختل شدن تعادل آنتی اکسیدانی-پرواکسیدانی می شود.
پیشنهاد مطالعه: 6 درمان خانگی سرماخوردگی با طب سنتی
آیا مصرف ویتامین C می تواند باعث سنگ کلیه شود؟
بدن شما میزان اضافه ویتامین C را به صورت ماده ای به نام اگزالات (که یک ماده زائد بدن است) از طریق کلیه ها و نهایتا ادرار دفع می کند. این اگزالات در برخی شرایط ممکن است با مواد معدنی جفت شده و تشکیل کریستال های را بدهد که نهایتا سنگ کلیه را باعث شود. در یک مطالعه، گزارش شده است که مصرف 1000 میلی گرم ویتامین C دوبار در روز برای 6 روز متوالی، میزان دفع اگزالات را 20% افزایش می دهد. مواردی از نارسایی کلیوی در افرادی که بیش از 2000 میلی گرم در روز ویتامین C مصرف کرده بودند، گزارش شده است. البته این موارد در افراد سالم بسیار نادر است.
مصرف ویتامین C کمتر از حد بالایی مجاز، هیچ اثر سمی در بالغین سالم نخواهد داشت.در پایان لازم است به این نکته اشاره کرد که مصرف بیش از حد منابع غذایی یا دارویی ویتامین C توصیه نمی شود.
مرکز سلامت نسیم با کارشناسان مجرب تغذیه، می توانند شما عزیزان را در داشتن یک رژیم غذایی متعادل کمک کنند.
منابع:
https://www.healthline.com/nutrition/side-effects-of-too-much-vitamin-c#:~:text=Even%20at%20high%20doses%2C%20vitamin,other%20gastrointestinal%20issues%20(%203%20).