شما هم از آن دسته آدم‌هایی هستید که وقتی آسانسور به کندی کار می‌کند، دندان‌هایتان را روی هم فشار می‌دهید و زیر لب غر می‌زنید؟ یا وقتی زیادی منتظر سفارش رستوران مانده‌اید، گارسون را بازخواست می‌کنید که چرا اینقدر طول کشید؟ تقریباً همه ما لحظاتی را تجربه کرده‌ایم که در آن قادر به حفظ آرامش در برابر ناامیدی‌ها، ناملایمات یا رنج‌هایی که نام دیگرش صبر است، نیستیم.
سارا شنیتکر، دانش‌یار روانشناسی و نویسنده مطالعه بررسی صبر و به‌زیستی معتقد است وقتی انتظار ما درباره زمان معطلی توسط رفتار دیگران نقض می‌شود، احساسات ما دچار بی‌نظمی می‌شود.
اشنیتکر می‌گوید: «بی‌حوصلگی همیشه بد نیست، اما افرادی که بی‌حوصلگی مزمن دارند، استرس بیشتری را هم تجربه می‌کنند که این حالت روانی خطر ابتلا به معضلات جسمی مانند مشکلات قلبی عروقی را افزایش می‌دهد. برخی از مردم صبورتر از دیگران هستند، اما ما لزوماً محکوم به هر نوع تنظیم طبیعی صبر نیستیم. به بیان دیگر ما می‌توانیم با تمرینات خاصی، صبر را در وجودمان پرورش دهیم.»
به گفته این متخصص زمانی که سیستم فیزیولوژیکی برانگیخته می‌شود، فرد شروع به واکنش می‌کند که نوعی برانگیختگی برای مبارزه یا فرار از آن موقعیت خاص است.
گاهی اوقات بی‌حوصلگی به ما کمک می‌کند توجه خود را متمرکز کنیم و برای واکنش آماده شویم. اما اشنیتکر می‌گوید: «وقتی شرایط به‌گونه‌ای است که نمی‌توانید آن را کنترل کنید، تغییر حال خودتان تنها گزینه‌ای است که در اختیار دارید؛ با تکنیک‌های ساده به صبر در لحظه نزدیک شده و خود را به حالت آرامش بازگردانید.»
ارزیابی مجدد شناختی، نکنیکی است که او توصیه می کند؛ در مورد وضعیت آزار دهنده از منظر جدیدی فکر کنید. این که چه نکات مثبتی می‌تواند از این شرایط منفی ناشی شود؟ اگاهی از احساسات و تشخیص واقعی آنچه احساس می‌کنید، می‌تواند به رسیدن به صبر در لحظه و حتی ایجاد صبر طولانی کمک کند.
گام دیگری که اشنیتکر توصیه می‌کند این است که ناملایمات را به اهداف بزرگ‌تر زندگی خود مرتبط کنید. مثلاً از خود بپرسید چیزی که در حال گذراندن آن هستید معنایی دارد؟ و چگونه می‌توانید از این معنا به عنوان منبعی برای کنار آمدن با شرایط منفی استفاده کنید؟
تمرین صبوری در لحظه دشوار است؛ پس باید این استراتژی‌ها را در مواقع عادی و کارهای جزئی‌تر در طول روز تمرین کنید؛ مثلاً زمانی که آسانسور کند حرکت می‌کند، صبورتر باشید. با تمرین می‌توانید در موقعیتی با استرس زیاد هم این مهارت‌ها را در خود تقویت کنید.
اشنیتکر همچنین بر تمرین منظم مدیتیشن و توانایی تشخیص و نام‌گذاری احساسات تأکید دارد و می‌گوید: «اگر طرز فکر خود را تغییر دهید، احساس شما تغییر می‌کند.»